"Het zorgaspect van de job sprak me erg aan. Het gevoel impact te hebben, is voor mij heel belangrijk. Werken voor de zorg heeft een grote meerwaarde. Ik heb ook een tijdje maatschappelijk werk gestudeerd en heb oprecht interesse in de sector. Het is leuk om het gevoel te hebben dat je de wereld een klein beetje beter maakt.

Mijn werkgebied is attesten. Dat zijn officiële documenten gerelateerd aan bijvoorbeeld diagnoses, medicatie en verrichtingen en onder meer benodigd voor terugbetaling door de mutualiteit. Ik werk hierin samen met Johan, die ook mijn 'peter' was toen ik hier aan de slag ging. We vormen een miniteam en verdelen de taken een beetje ad-hoc. Maar er zijn ook projecten waarvoor een van ons verantwoordelijk is.

Zo heb ik bijvoorbeeld het attestformulier voor mijn rekening genomen. Vroeger stond er een heleboel informatie op het attest, zonder een degelijke achterliggende structuur. Nu worden de gegevens op gestructureerde wijze verzameld in het attestformulier: het document zelf, de vragenlijst, relevante gegevens… noem maar op. De arts heeft alles bij elkaar in één overzichtelijk scherm. Ik ben best trots op het resultaat.

We maken de workflow eenvoudiger voor de zorgverlener. Dat doen we onder meer door stappen in het proces te automatiseren. Ik werk nu bijvoorbeeld aan een functionaliteit waarmee de zorgverlener attestprocedures automatisch kan laten goedkeuren. Daarbij kunnen verschillende voorwaarden worden opgegeven waaraan het attest moet voldoen. De arts hoeft dit maar één keer in te stellen en hoeft dus niet meer elk attest dat hij genereert, afzonderlijk goed te keuren. Dat scheelt op een dag toch snel een aantal minuten.

We werken in sprints van twee weken. De ene week ontwikkelen we, de volgende week testen we en herstellen we wat eventueel niet werkt. Het is een gestructureerde werkwijze. Bovendien helpt het dat iedereen met hetzelfde bezig is: je krijgt snel feedback waarmee je weer verder kunt.

Er worden heel wat stappen doorlopen voordat software klaar is om uitgeleverd te worden. Ik maak de ontwikkeling eerst lokaal aan en test het tot ikzelf tevreden ben. Dan wordt de werking gecontroleerd en goedgekeurd door collega's van I&S en vervolgens door de teamleider van R&D. Pas dan wordt de nieuwe feature uitgeleverd aan de klant-ziekenhuizen.

We maken gebruik van onze eigen versie van het MVVM (model-view-viewmodel) voor de softwarearchitectuur. Achterliggend werken we in vier verschillende lagen of niveaus, gaande van de datatabellen over views (schermweergaven) en het onderlinge gedrag van data tot de acties die de gebruiker kan aanspreken.

Programmeren doen we vooral in C#, maar voor de views maken we gebruik van een meer visuele taal, XAML. Voor kleine ontwikkelingen hoeven we niet alle niveaus te doorlopen. We kunnen bijvoorbeeld eenvoudig een extra veld bijmaken. Maar wanneer een gedrag moet veranderen, zoals het automatisch goedkeuren, kan dat op verschillende niveaus en moeten we de afweging maken wat de beste optie is.

Er zijn ook interacties met andere modules, zoals medicatie en dossier. Dat betekent natuurlijk dat we samenwerken met andere teams. In het formulier gaan we bijvoorbeeld instellen dat je een doktersattest kunt inscannen en daarvoor bespreken we met het multimediateam hoe die objectconfiguratie eruit moet zien.

ChipSoft begrijpt het belang van teambuilding en samenwerking, wat voor mij heel belangrijk is. In bedrijven waar de nadruk uitsluitend op persoonlijke ambities ligt, draait dat weleens uit op een race tussen collega's die elkaar het daglicht niet gunnen. Dat zie je hier absoluut niet. In het team heerst een unieke, collegiale sfeer.

Nieuwe medewerkers worden persoonlijk begeleid. Ik heb bijvoorbeeld geen bachelor, maar een iets 'lager' diploma (een graduaat). Gedurende mijn opstartperiode kreeg ik alle tijd om mijn inwerktraject en -opdracht tot een goed einde te brengen. Ik kreeg ook al snel inspraak in wat ik precies wou doen. Tijdens persoonlijke bijbabbels met de teamleider worden mijn welzijn en voortgang van nabij opgevolgd.

Naast je werk wordt er ook echt tijd gemaakt voor persoonlijke ontwikkeling. Een persoonlijk werkpunt voor mij is presenteren: daar voel ik me echt ongemakkelijk bij. Ik heb dan ook met mijn teamleider afgesproken dat ik daaraan wil werken, en daar krijg ik ook volop de kans toe. Behalve mijn inwerkopdracht (die altijd wordt afgesloten met een presentatie), krijg ik extra oefenmogelijkheden aangeboden om mijn presentatieskills te versterken.

Als je iets nieuws maakt, gebeurt dat altijd in overleg. Andere modules hebben gewoonlijk al een basis, wat voor- en nadelen heeft. Feit dat de developers al iets hebben om op te bouwen, kan het ontwikkelen gemakkelijker maken. Maar om een aanpassing te maken, moeten ze heel wat navraag doen. En wanneer je iets maakt dat ook effect heeft in Nederland, waar ChipSoft ook opereert, moet je twee afzonderlijke omschrijvingen uitleveren voor de aanpassing.

Bij attesten hebben we veel vrijheid om onze eigen ontwikkelingen op poten te zetten: ik hoef enkel af te toetsen met mijn directe collega's en kan meteen aan de slag. Omdat we maar met twee ontwikkelaars zijn, is er natuurlijk ook minder 'backup'. Maar het is leuk om zelf iets op te bouwen. Het hele project is van onszelf en wat we maken is ook echt zichtbaar in de software.

In de IT-wereld kan het gebeuren dat je werkt aan je eigen stukje software zonder helemaal op de hoogte te zijn van wat je collega's doen. Dan is het heel moeilijk om een betekenisvolle conversatie met elkaar te hebben. Daarom zijn de vele opleidingen en kennissessies die we hier krijgen, zo belangrijk: ze verruimen je blik. Je krijgt een duidelijk beeld waar je collega's mee bezig zijn.

Bij ChipSoft zijn de teams geen eilanden, maar werken ze echt samen met hetzelfde doel voor ogen. Het product HiX staat altijd op de eerste plaats. Dat is des te belangrijker omdat we werken voor de gezondheidszorg en die correct moeten ondersteunen. Iedereen staat achter het product en dat voel je echt. De gedeelde focus maakt ons Chippies.

Ik was me er altijd van bewust dat IT een mannenwereld was. Maar zodra ik zelf in die wereld gestapt was, kon ik me alleen maar afvragen: 'waarom?' Er is geen enkele reden waarom een vrouw dit werk minder goed zou doen dan een man. Ik weet wat er van me verwacht wordt en kan hier meestal zelfstandig mee verder. Maar als ik hulp nodig heb, staan mijn collega's altijd paraat.

Als vrouw in de IT ben je altijd in de minderheid. In het R&D-team in Antwerpen was ik tot voor kort de enige vrouw, intussen zijn we met twee. Het zou fijn zijn als die verhouding de komende jaren wat gelijker wordt. Het is een werkveld dat veel kansen biedt, dus ik kan het iedereen aanraden."